σχόλιο πάνω στο "α" του Στέλιου Καζαντζίδη

μάνα

γλυκιά
μαύρη
αγιάτρευτη
πληγή
και όλα τα άλφα της μάνας
έτσι που τα "ωμέγα" και τα "ήτα"
της "ζωής"
(τόσο πολύ
από "γη" και από "φεύγω"
μέσα τους)
να ανασαίνουν
και όλα τα άλφα της μάνας
με κάτι απ΄το  παράπονο παιδιού
που ξαναγίνεται παιδί
όπως πεθαίνει...

με αφετηρία