Καλούνται ρεμπέτικα τραγούδια τα άσματα των πληγωμένων,
των απλών, αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος.
Η περιφρονημένη χωρίς ανταπόκριση αγάπη
και το τρισμέγιστον μυστήριον του θαμένου εκουσίως έρωτος
από τα ρεμπέτικα τραγούδια εξόχως ανιστορήθησαν.
Τα ρεμπέτικα υπήρξαν κάποτε η παρηγοριά μας.
Ήσαν οι λευκοί ασπασμοί των παραγνωρισμένων.
Αξιώθηκα να κρατήσω στα χέρια μου το βουβό, πλέον
μπουζούκι του στρατηγού Μακρυγιάννη.
Ρεμπέτικα δεν τραγουδούσαν οι γυναίκες
(αυτές, συνήθως, αργά κατανοούν το πόσο αγαπήθηκαν),
ούτε τα τραγουδούσαν οι σκληρόκαρδοι.
