ποίημα λευκό χαρτί σε μπουζουξίδικο

Από όλα τα ποιήματα

διαλέγω εκείνο που  έγραψε

 όταν γονάτισε στο πάτωμα του μαγαζιού
γέρνοντας πίσω το κορμί

σχήμα Σταυρού τα χέρια του απλωμένα

και με την πλάτη στην ορχήστρα

που είχε μερακλώσει κι έβγαζε φωτιές

"δεν έχουμε παίξει ποτέ και για κανέναν έτσι"

βάραγε πίσω, ανάποδα,

 στο πάλκο το κεφάλι του.

Το ποίημα που έριξε λευκό χαρτί
πουκαμισάκι ιδρωμένο

στα πόδια κάποιας τραγουδιάρας

σε ηλικία μόλις είκοσι ετών...

          στον Κώστα Ριτσώνη