Γιώργου Μίχου: Έτσι

Θα μπούμε στην Κακή Βίγλα οδικώς, έχοντας περάσει το νεκροταφείο με τα φερυμποτάκια και τους φοίνικες, με το βλέμμα πληγωμένο από στέγες με κυματοειδή τσίγκο και γρατζουνισμένοι από τη θέα χιλιάδων κεραιών τηλεοράσεων. Στο καφενείο του λιμανιού θα πιούμε παγωμένο ούζο ενώ θα παίζει από μέσα με μια αγάπη καινούρια θα χαράξω πορεία και η εστιατόρισσα θα σκουπίζει τα χέρια στην ποδιά της. Ο φίλος γύρισε, στους τοίχους στο εκκλησάκι απέναντι είναι σαν να γράφει: ο Καζαντζίδης βασιλεύει. Μπορώ να ζήσω χωρίς πολλούς , εσύ δεν είσαι πολλοί, έφτασα σε ηλικία που μπορώ να το λέω...