Νίκου Λέκκα, Σεβρολέτες: ημερολόγιο ενός ατίθασου

 
Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο τυχερός

άνθρωπος είμαι στη ζωή μου. Έκανα περίπου
το εκατό τοις εκατό των επιλογών μου.
Εντάξει, μάγκας δεν είμαι- σε καμιά
περίπτωση-προσπάθησα να προσεγγίσω το
κεφάλαιο μαγκιά όπως μου υπαγόρευσε το
κλαπέτο μου...

Διαβάσματα, μποέμ στάση, ακόμα και τώρα. 

Πιο φανατικά τώρα.
Από πότε;
Από ποτέ. 

"Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου" του
Μαρκές πάνω στο σωρό.
Για τα αγόρια ο τόμος από το "Κράξιμο" της
Πάολας.
Άκης Πάνου στο ραδιόφωνο.
ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Στα αρχίδια μου.
Ξέμπλεξα νωρίς κι από τα τρία. 

Τρελόχαρτο στο στρατό, άνευ

θρησκεύματος, άγαμος, χαριτωμένο
πουστράκι, αν και πρησμένος από
ψυχογιατρικά και σωρεία τελειωτικών στον
οργανισμό μου.
Καπαρνέ...
Γουστάρω να πιω...
Μόνος μου πρέπει να τηλεφωνήσω στο
Σωτήρη να μάθω τις τιμές. Γούσταρα να
πάρω τη Μαλβίνα, αλλά μας τελείωσε...
Ο Σωτήρης δεν το σηκώνει, η Μαλβίνα είναι
νεκρή, μάλλον προς κλόπα το κόβω...
Είπαμε. Κουτά. Ο Λέκκας είναι το απόλυτο
τσόλι.
Έχω ένα κουτί για χάπια, άδειο πια,
από την ΚΛΜ. Όχι, ότι μου αρέσουν τα αεροπλάνα, 

αλλά με εξιτάρει  χώρα. Λατρεύω τα κουτιά
για χάπια.
Έχω τσιγάρα. Άλλα δυο πακέτα. 

Έχω λίγο χόρτο- πρέπει να το
αντικαταστήσω. Αλλιώς δεν βγαίνει η ζωή.
Έχω την ηρεμία μου, οι δικοί μου
απουσιάζουν.
Έχω ένα αηδόνι στο κλουβί, πάντα επίκαιρε
Λαπαθιώτη.
Γιώργο Μπούκη, πιο πολιτισμένη τρέλα, 

δεν έχω συναντήσει. Και με τι χιούμορ. Τιμή

μου που σε γνώρισα. Το πρωί σε ζήλεψα.
Εμείς οι καλά όπως τα παίρνουμε, γαμάμε
Παναγίτσες, Χριστούλιδες και όλο το
περιβάλλον τους...Το θυρωρό Πετράκη
όπως τον τραγουδά ο Νταλάρας, και 2
βιζιτόνια. Τσιμπούκια ιδεολογίας. Την
Κασσιανή και την άλλη δεν ξέρω πώς την
λένε. Στο πορνογράφημα σε δυο τόμους, με
τον τίτλο παλιά και καινή διαθήκη, δεν έχω
εντρυφήσει.
Γιώργο Μπούκη, προσπαθώ να σε φανταστώ
τότε που γύρναγες στα σκυλάδικα. Με
πουτάνες και αλκοόλ. Αν είχα αμάξι θα σε
έπαιρνα και θα τραβιόμαστε εθνική. Γιατί
φράγκα για ταξί δεν έπαιξαν. Συγνώμη.
Τέλος.
Έχω πει σαμπάνιες στο Κολωνάκι, και
κρασιά σε καφενεία κάτω από την Ομόνοια. 

............................

Μόνος και έρημος έστω με παρέα .

(από τη συλλογή Γιουσουρούμ, εκδ. Ενδυμίων, 2011)