Γιώργου Χρονά, δέκα απελπισμένα λαϊκά τραγούδια

Δέκατο τραγούδι: Η αμαρτωλή
Στίχοι-Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Τραγουδάει η Πόλυ Πάνου

Το τραγούδι αυτό θα μπορούσε να το τραγουδά η Μαρία η Αιγυπτία που τόσο μοιάζει με τα λόγια του τραγουδιού. Θα μπορούσε να το τραγουδά η Μαρία η Μαγδαληνή. Κάποια γυναίκα της οδού Αθηνάς ή του Μοναστηρίου. Ο Θεός αγαπά τα πλάσματά του και τους δίνει λέξεις ταπεινές και λίγο μυαλό για να βρουν μια άκρη από τη ζωή που τους πέταξε στην άκρη.
 Μόνη της αυτοαποκαλείται-αμαρτωλή. Ποιος της έμαθε ότι αυτό είναι "κακό", δηλαδή αμαρτία; Κυρίως η σύγκρισή της με τις άλλες κυρίες που περνούν γεμάτες ψώνια ή φαγιά από το σούπερ μάρκετ.Και κάθεται τώρα απελπισμένη και εξηγεί γιατί έφτασε τόσο χαμηλά. Τρεις είναι οι λόγοι που παραθέτει και ζητάει την κατανόησή μας

Πρώτος-φτώχεια

Δεύτερος-ορφάνια

Τρίτος-άπιστο φιλί

Τα δύο πρώτα τα βρήκε και δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Το τρίτο - και δυνατότερο- της ήρθε μπροστά της και το πίστεψε για να καταστραφεί. 

Και στα τρία εξάστιχα οι δύο τελευταίοι στίχοι τελειώνουν με τον ίδιο στίχο- πράγμα σπάνιο για το λαϊκό τραγούδι. Διαβάζω αυτούς τους εξαίσιους στίχους που δεν τους έχει γράψει η Γαλάτεια Καζαντζάκη αλλά ο Θόδωρος Δερβενιώτης

Μα προτού κοινωνία με φτύσεις

την ευθύνη αλλού να ζητήσεις