όσο βαρούν τα σίδερα

Κάποτε μπήκε σε ένα μαγαζί φορώντας μαύρα ρούχα. Τρεις εξαιρετικοί μουσικοί παίζανε ήδη κρητικά. Και φαίνεται πως οι πιο πολλοί εκεί μέσα ήταν γνωστοί εκτός από εκείνον. Κι όμως σταμάτησαν το τραγούδι μόλις κάθισε κι έπιασαν το "όσο βαρούν τα σίδερα, βαρούν τα μαύρα ρούχα". Σαν έναν αμοιβαίο χαιρετισμό ή μια κρυμμένη συμφωνία αλληλοκατανόησης. Κι άκουσε ξανά εκείνη τη στιγμή  ένα "Τώρα φάε", που του ' χανε δώσει ως διαταγή πριν από χρόνια,  τη μουσική να παίρνει σώμα γυναίκας και να τον αγκαλιάζει απαλά, κι είδε ξανά πως για  να βγαίνεις πάλι και πάλι στη ζωή χρειάζεται μόνο να μιλάς λιγότερο απ΄τη ζωή την ίδια. Ή  να σωπαίνεις λίγο περισσότερο...