Γιώργου Βεντουζά, το τέλος μιας αγάπης

 

 

Αν ταξιδεύετε με τραίνα βραδινά, καιρό χειμώνα, την ώρα που αλλάζει ξημερώματα η ατμομηχανή, και κατεβαίνετε απ' τον ύπνο για τσιγάρο μέσα στο κρύο που τρυπάει κόκκαλα κι αν είσθε ευλογημένοι από Θεό ή από άγγελο άγνωστα λαϊκά τραγούδια ακούγονται λες και από πάντα κάτι σήμαιναν ερήμην σας, και απλώς σάς περιμέναν στη στροφή. Κάνουν κεφάλι μ' όλα τα κλισέ του λαϊκού. Φτιάχνουν σκηνούλα πάνω στις γραμμές, που τρέχουνε παράλληλα κι έτσι δε συναντιούνται. Ένα ντεκόρ, ο φίλος, ο καημός και το μπουκάλι, ποτά, τσιγάρα, ειρωνεύονται  τις μηχανές της αυτοκαταστροφής, τραγούδι που εξελίσσεται σε μια παράσταση ερωτική, και μένει μόνο το "απόψε", μελό τα υπόλοιπα, το αναγνωρίζει και ο στιχουργός, όλα μελό εκτός απ' το απόψε, γιατί ακόμη και τα συναισθήματα ντεκόρ μέσα σ' ένα βράδυ παίζουνε τη ζωή μας.Δεν είναι η αγάπη εδώ, αλλά ο χρόνος που απαιτείται για να σβήσει ένα πάθος.