και τώρα δρόμοι δύο...

Μετά το τραγούδι αυτό κανένα "αντίο" δεν είναι ίδιο. Γιατί "αντίο" δε σημαίνει "χωρίζουμε", "θα ξαναβρεθούμε" και άλλες έντεχνες παπαριές, αλλά ότι ο ένας μένει και ο άλλος φεύγει. Τόσο απλά. Σαν ξυραφάκι που κόβει κατά λάθος το πρόσωπο: "έτσι είναι πάντα μ' ένα αντίο, φεύγει ο ένας απ' τους δύο". Μπουζούκι εδώ θα μπορούσε να παίζει και ο Roy Buchanan λίγο πριν κρεμαστεί απαλά από το πουκάμισό του μέσα στη φυλακή.