όρυγμα

Όταν πρωτοπαρουσιάστηκα με υποδέχτηκε ο λοχίας. Στρατεύσιμος σε φάση απόλυσης. "Κοίτα, ρε έφεδρε, μου είπε. Αν μείνεις καιρό εδώ, να το ξέρεις πως υπάρχει ένα όρυγμα στο πεδίο βολής. Καμιά φορά πηγαίνω εκεί το βράδυ, μπαίνω μέσα μη με πάρει κανα μάτι και με πούνε τρελό, και ουρλιάζω με όσο αέρα έχω στα πνευμόνια μου, για να νιώσω πως είμαι ακόμη άνθρωπος". Συχνά, ώρα του καλή όπου και να 'ναι τον θυμάμαι εκείνον τον λοχία. Με έμαθε τις δύσκολες ώρες να προσπαθώ πάντα να παραμένω άνθρωπος, όταν νιώθω περισσότερο δυνατός από τους άλλους να ανάβω κανένα κεράκι στην εκκλησία να μην ξεχνάω πως θα έρθει η στιγμή της ήττας μου και να ονειρεύομαι σ'ένα πεδίο βολής, δεκάδες αυτόματα να ρίχνουν κατά ριπάς και να μην μπορούν να σταματήσουν τη Σωτηρία Μπέλλου να ακούγεται πιο δυνατά όπως τραγουδάει "όποιος πονάει στη ζωή".