άσμα

Δεν είναι ότι σε μισώ - καθόλου
μα πια δε μου κοστίζεις διόλου
και δε θυμάμαι ούτε τ' όνομά σου
και τα μονά και τα ζυγά παρ'τα δικά σου. 

Θυμώνω μερικές φορές μαζί μου
που σ' άφησα καιρό μες τη ζωή μου
Ξενύχτι ήσουν, και δυο τρεις σπατάλες
μα δε βαριέσαι, τα κανα και γι' άλλες.

Σε βλέπω πάλι πως το γυροφέρνεις
φωτογραφίες, ποιηματάκια και ταινίες
μα έχω τις δικές μου ιστορίες
κι εσύ αλλού το δίνεις και το παίρνεις. 

Μπορεί να θες μία συγγνώμη πάλι
μια εξήγηση να δώσεις και να σβήσεις
ξεχνάς μια φράση:" μόλις γυρίσω το κεφάλι
ούτε που έζησες ποτέ ούτε θα ζήσεις."

Δεν έχει γέφυρες σε ό,τι μας χωρίζει
δεν έχει δρόμο τώρα πια να επιστρέψεις
υπάρχει πάντα μια στιγμή που μας ορίζει
και που ό,τι πίστεψες ξανά δε θα πιστέψεις.

Γι' άλλους τα βράδια είν' αυλή νοσοκομείου

για άλλους κούμαρα, μεζές και τύποι - αστέρια

άλλοι παυσίπονα τσιρότα έχουν στα χέρια

και άλλοι κάνουν απολογισμό ταμείου.

Να πούμε τι,  και πώς,  και τι να πούμε;
Και τόσο που 'ζησες πολύ είναι και φτάνει.
Εσένα σ' έτρωγαν των διακοπών οι  σκέψεις
κι εγώ
 τρεις, καλοκαίρι, ξημερώματα
για μια γυναίκα προσευχόμουν να πεθάνει.