αφηγείται ο Σταύρος

Τότε δούλευα σε μια εταιρεία σκραπ στον Σχιστό. Την είχαν δυο αδέλφια. Ο ένας ήταν ο νόμιμος, ο άλλος είχε τραβήγματα με τη δικαιοσύνη και δεν μπορούσε να φανεί μπροστά. Έτσι κάποια στιγμή ο πρώτος "έριξε" τον δεύτερο και έμεινε μόνος του. Μετά από λίγο καιρό ήρθαν τα πράγματα και ο ιδιοκτήτης πέθανε. Πήγαμε όλοι οι εργάτες στην κηδεία. Ξέρεις, οι εργάτες επιβάλλεται να πηγαίνουν στην κηδεία του αφεντικού, για να βεβαιωθούν πως πέθανε. Και την ώρα που κατεβάζανε το φέρετρο εμφανίζεται ο άλλος αδερφός, εξαφανισμένος ως τότε, έβαλε τα χέρια στις τσέπες κι άρχισε να πετάει μέσα στον λάκο φραγκοδίφραγκα, δεκάρες και να φωνάζει "πάρτα, ρε πούστη. Αυτά μου άφησες. Αυτά έχω μόνο πάνω μου. Θες κι άλλα; Πάρτα". Και δεν τόλμησε να μιλήσει κανείς.