Ο Έντουαρντ Χόπερ, γεννήθηκε το 1882 και πέθανε το 1967. Ζωγράφισε τοπία της υπαίθρου και αστικούς χώρους. Ζωγράφισε ακόμη μοναχικές γυναίκες: γυμνές γυναίκες σε δωμάτια ξενοδοχείων, γυναίκες που πίνουν καφέ, γυναίκες απορροφημένες από το μη αναπαραστάσιμο των σκέψεων ή της αναμονής. Άγνωστο τι γυρνάει στο μυαλό, άγνωστο ποιον περιμένουν. Οι γυναίκες του Έντουαρντ Χόπερ αμφιταλαντεύονται δίχως να ελπίζουν, νομίζεις πως βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο, ότι πρέπει να πάρουν τώρα μια απόφαση που οι ίδιες την υπολογίζουν καθοριστική παρά το ότι ξέρουν:τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Εκείνο που προσφέρουν είναι η δυνατότητα, σε όποιον βρίσκεται εκτός κάδρου, να κλέψει τη εικόνα τους, να τις κοιτάξει, ενώ εκείνες τον αγνοούν. Αντίτιμο της όρασης το βλέμμα που παγώνει στην αντανάκλαση ενός «κοίτα μας», τέσσερα μάτια που ασημώνονται, όπως τα τάματα στις εκκλησίες. Ο Χόπερ το γνώριζε αυτό, καθώς και ορισμένοι κινηματογραφιστές που δανείστηκαν τις εικόνες του. 'Οσο για μένα, ξεγελιέμαι μερικές φορές ότι η γυναίκα του πίνακα λέγεται Καίτη Γκρέυ, πως είναι λαϊκή τραγουδίστρια στο κέντρον "Ακρόπολις" της Νέας Υόρκης, και ετοιμάζεται να πει μπροστά σε μεθυσμένους μετανάστες το "Σαν τα παιδιά που λιώνουνε στα σίδερα κλεισμένα, λιώνω κι εγώ σιγά σιγά που 'σαι μακριά από μένα".
