Στο Ναυαρίνο, απ' την Καμάρα ως τη θάλασσα
μισή ζωή με κόμπο μες στο στήθος, καλώς ήλθες,
ακολουθώντας Αγίου Δημητρίου, Μπιτ Παζάρ, Αριστοτέλους
μια απουσία λιτανεία- σ' αυτό τον τόπο έτσι σχηματίστηκα.
Καφέ Σεντράλ, καφέ κουβέρτες χνούδι για τα σώματα
μισή ζωή με κόμπο μες στο στήθος, καλώς ήλθες.
Πάντα αδιάκριτοι εκείνοι που δεν έζησαν
και ψάχνουν στον δικό σου βίο την απάντηση
μα εγώ γιορτάζω κάθε βράδυ τη γυναίκα που αγάπησα
στο τελευταίο τραπέζι αφήνοντας από συνήθεια δυο ποτήρια
μέχρι που κάποτε αξιώθηκα να δω την λαϊκή αοιδό
Φωτεινή Βελεσιώτου να γίνεται ρωγμή σ' ένα τραγούδι
- ήταν το "γλυκοχαράζουν τα βουνά"-
κι έπειτα φωνή αποκαθηλωμένη από το πάλκο.
Νύχτωνε κιόλας στην Εγνατία, όπως προσευχόμουν
καίγοντας βήματα στην άσφαλτο
για τη γυναίκα που έχει λέξεις δικές μου στο κορμί της
αντίδωρο μισή ζωή να σας μιλώ τα λόγια της
μισή ζωή κόμπος μέσα στο στήθος "καλώς ήλθες"
με τη μονάδα και τον εαυτό του όταν μοιράζεται..
