Αν γράφω ακόμη, είναι γιατί λυπάμαι να μένουν άστεγα τα τραγουδάκια μου το βράδυ. Γιατί επιμένω να μαζεύω φωτογραφίες αγνώστων από τα παλιατζίδικα, εικόνες από καιρό ξεθωριασμένες και στο άσπρο του χαρτιού νερά, μία πατίνα ίδια μάρμαρο, που με φοβίζει. Κορίτσι όρθιο με σκυμμένο κεφάλι. Το δεξί χέρι καλύπτει το στήθος. Στην Ομόνοια ξημερώματα η κοπέλα με τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει. Κάτω από τα μάτια, στο πρόσωπο, παντού στο σώμα όπου ήταν ακάλυπτο, σημάδια κέντημα από τσιγάρο και βελόνα. Στη Βάθης η πουτάνα που αρνήθηκα και ζήτησε να την κεράσω έναν καφέ. Αν γράφω ακόμη, είναι γιατί καμιά φορά λυπούνται τα τραγουδάκια μου να μένω άστεγος το βράδυ μιλώντας σ' όσους μπορούνε σωπαίνουν.
