Χτενίζω το μαλλί μου στον καθρέφτη
Πηγαίνω στο γραφείο ταξιδίων
ώρες ολόκληρες χτυπώ τη γραφομηχανή
Ύστερα πάλι χτενίζω το μαλλί μου στον καθρέφτη.
Δείχνω χαρά αλλά η φάτσα μου είναι ψόφια
γιατί έχω μάνα παράλυτη
Κανείς δε θέλει να με παντρευτεί
έξω από εκείνον τον κοκαλιάρη που πουλάει ντομάτες
Πόδια έχω κοιλιά έχω δάχτυλα έχω
στήθος έχω δόντια έχω.
Γιατί δε βρίσκεται ένας ήρωας
να μ' αγαπήσει προτού πεθάνω;
Γυρίζω σπίτι και μαγειρεύω κρέας,
τηλέφωνο δεν έχω
στον δρόμο την πέφτω στους άντρες.
Κάποιες νύχτες κλαίω στο σινεμά.
Ακούω μουστάκια να σφυρίζουν ξοπίσω μου
Στο κρεβάτι σφυρίζουν τα όνειρά μου,
Όταν πεθάνω
Ελπίζω να μη σφυρίζουν τα κόκαλα στον τάφο μου.
(εκδ. Εστία, μετ. Σπ. Μεϊμάρης)
