και αν ξεχνιέμαι κάποτε

Πάνε δυο  μέρες τώρα

που πια δε βάζω δυνατά

τα λαϊκά τραγούδια.

Και αν ξεχνιέμαι κάποτε-

"δεν ντρέπεσαι λιγάκι;" -

ρωτάει η άγνωστη φωνή

έξω απ' το παράθυρό μου.

"Δεν ντρέπεσαι λιγάκι;"

σιγοντάρει ο γείτονας,

"κλείσε επιτέλους αυτή τη μουσική"

αγανακτεί κι ο φίλος...

Πρώτη φορά συγκατανεύω στη σιωπή,

λέω πως όλοι έχουν δίκιο
σκύβοντας το κεφάλι από ντροπή

και χαμηλώνω βιαστικά τον ήχο.

Γιατί πάνε δυο μέρες τώρα

που ακούγονται στη γειτονιά

μόνο κεριά και καντηλάκια

όπως καίγονται
μπροστά σε μία
σφραγισμένη πόρτα.

Φτωχόκοσμος, θα πεις κι εσύ.
Φτωχόπαιδα...

(για τη μπαγκαζιέρα που βρέθηκε γρήγορα)

Υ.Γ. Εστάλη στο ιστολόγιο και το δημοσιεύουμε. Ο αποστολέας επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.