Τα πράγματα θα μπορούσαν
να είναι και χειρότερα, είπε ο ένας.
Σκεφθείτε, λέει, να είμαστε φτωχοί
και να μην είχαμε
ούτε ένα λαϊκό τραγούδι,
να καθρεφτιστούμε.
Και παρευθύς ήρχισαν
οι υπόλοιποι
με βροντερή φωνή
να τραγουδάνε
"φτώχεια κατηραμένη"
και άλλα παρεμφερή άσματα
με συνοδεία μπουζουκιού
όχι για να διασκεδάσουν, όχι.
Για να βεβαιωθούν πρωτίστως
ότι ακόμη ήσαν ζωντανοί.
