Μου γράφεις πως ασπρίσανε οι τοίχοι των σπιτιών
η σαβανώτρα και δυο-τρεις μοιρολογήτρες
παραγγείλανε πως όπου να 'ναι φτάσανε
οι δρόμοι
νεκρωμένοι πια
ξεπλώθηκαν στα φέρετρά τους
επιστρέφουμε
χτες βράδυ κωπηλάτησα ως το ναυάγιο ΤΑΧΤΣΗΣ
σταυρό δεν είδα πουθενά
αχρείαστος να 'ναι
ο αφρός του ωκεανού είναι λένε βάλσαμο
μια-μια σφραγίζω τις αγάπες μου
και τις πετάω μεσ' το νερό
οι αλυσίδες τώρα κρέμονται απ' τα σύννεφα
μπλεχτήκαν τα μαλλιά μου
όπου τα πέλματά μου αγγίζουν το νερό
φυτρώνουνε σωσίβια
για να περνάει η ώρα κάποτε
ασκούμαι και στη θρηνωδία
φαντάζομαι μια προκυμαία
κι επ' αυτής δυο-τρία σκιάχτρα
ο άνεμος κουνάει τα μαντήλια του
επιστροφή
αν η έξοδος πετύχαινε
δε θα 'ταν βέβαια ηρωική
μα οι ποντικοί
δεν ψόφησαν ακόμη μεσ' τα υπόγεια
να μου γράφετε!
τα σκάνδαλα πάνω στο West End
τα δρομολόγια των τρένων
απ΄το Waterloo στο Portsmouth
και για το νόμο: τροποποιήθηκε ή ακόμα;
υποκλίνομαι και φιλώ τη φούστα της Βικτωρίας
τα περιστέρια του Trafalgar Square
μαδάνε τα φτερά τους και με ρωτάνε καθώς περνώ
αύριο θα κάθονται στους ώμους των στρατιωτών
για ένα σπυρί καλαμποκιού
ακούω κιόλας το γραμμόφωνο:
"Το Χάρο τον αντάμωσαν πέντ-έξι χασικλήδες..."
κι ο ήλιος μας;
βοηθάει να σέπονται οι νεκροί;
διακρίνω εκτοπλάσματα στην παραλία
η αδερφή ξερίζωσε
κι έφερε μια ροδακινιά
κι ο πονηρός ζωγράφος
κρέμασε στεφάνι στο μπαλκόνι του
βλέπω ταινίες μαύρες
ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΗΤΗ
μια πρόκληση στις γενεές που θα 'ρθουν
λέω να γράψω διατριβή για το "Βυζάντιο"
ίσως να φύγω σύντομα και για την Αυστραλία
