Μην περιφέρετε τα λαϊκά τραγούδια, αόριστα, άψυχα και ανούσια από κρεβάτι σε κρεβάτι, κι από στιχάκι σε στιχάκι, γιατί κινδυνεύει η Τέχνη σας να δείχνει φο μπιζού, αποκαλύπτοντας πως από τα πάλκα περισσότερο αγαπήσατε τις τουαλέτες στα κέντρα διασκεδάσεως. Μοιάζετε με κρουαζιερόπλοιο, που η ορχήστρα ξέρει να παίζει μόνο συρτάκι για τους τουρίστες. Κι αυτό της συμφοράς. Α, ναι, φυσικά. Είσθε γεμάτοι από λαϊκά τραγούδια...Κι όμως, πουθενά δεν ακούγεται η μουσική τους.
*
Το λαϊκό τραγούδι μπορεί να έχει αφετηρία, δεν έχει όμως τέλος. Γι' αυτό και δεν έχει ιδιοκτήτες. Όσες φορές και να κραυγάσετε τη λέξη "λαϊκό τραγούδι", ποτέ δε θα γίνει δική σας. Ειδικά όταν κραυγάζετε.
*
Είναι αφέλεια να μιλάτε για τα λαϊκά τραγούδια, υπονοώντας μία εξ αποκαλύψεως συνειδητοποίηση ή έναν παράφορο, αγνώστου προελεύσεως, έρωτα για το λαϊκό. Πολύ περισσότερο είναι χυδαιότητα να παρουσιάζετε τα λαϊκά τραγούδια ως πειστήριο κάποιας ανύπαρκτης μαγκιάς ή μιας ζωής γεμάτης από "εμπειρίες". Εδώ δεν γράφω "εγώ". Δεν γράφω επειδή αγαπάω τα λαϊκά τραγούδια. Γράφω γιατί δεν μπορώ να απαλλαγώ από αυτά.
*
Ό,τι και να λέω, εσείς να εξακολουθήσετε να κάνετε ό,τι κάνετε. Η μεγάλη δύναμη του λαϊκού είναι ακριβώς αυτή: δεν απέκλεισε ποτέ κανέναν. Ταυτόχρονα όμως τον καθρέφτισε.
*
Τα κείμενα του ιστολογίου είναι φυσικά ελεύθερα, αρκεί να αναφέρεται η πηγή. Δεν είμαστε υπηρέτες του ψώνιου κανενός, ούτε προσφερόμαστε για να ρίξει ο καθένας τη στροφούλα του στην πλάτη μας. Έτσι κι αλλιώς πληρωμένα τα 'χουμε.
