1950, Αίγινα, καλοκαίρι, στο κέντρον διασκεδάσεως "Σαρωνίς" απ' την
ορχήστρα ερχότανε το "Μπολερό", γλυκαίνοντας σουλατσαδόρους παραθεριστές
και τους θαμώνες. Μια μέρα το ξεχάσανε. Και την επόμενη τους
έστειλαν σημείωμα οι κατάδικοι, από τις φυλακές: "χτες δεν το παίξατε ρε
παιδιά. Γιατί;". Και από τότε κάθε βράδυ, αργά, γύρω στη μιάμιση, ζέστη
και καλοκαίρι, οι μουσικοί κλείναν το πρόγραμμα μ' αυτό, "πάμε Μπολέρο
του Ραβέλ" ψιθύριζαν, γυρίζοντας την πλάτη τους στους θεατές, βλέποντας
μόνο στην κατεύθυνση του τοίχου.
