Πόλυ Πάνου

Βλέπω μια ασπρόμαυρη φωτογραφία σου με μαγιό, γύρω στα δεκάξι, δεκαεφτά θα είσαι, μαζί με τον Διονυσίου σε μια παραλία. Αν την ανέβαζα, χαμός θα γινότανε, αλλά ποιος ο λόγος, για ποιους και γιατί, αναρωτιέμαι. Θέλω να πω, εντάξει, καλό ταξίδι κι όλα αυτά, και σ' ευχαριστώ για τα τραγούδια. Και δε με νοιάζει σήμερα ο δημοσιογράφος που ανακοινώνει το θάνατό σου χτίζοντας πάλι δημόσιες σχέσεις, ούτε οι συνέντεύξεις που σου πήραν όχι για να μιλήσουν μαζί σου, αλλά για να προμοτάρουν την πάρτη τους. Δε με νοιάζουν πια,κυρία Πόλυ Πάνου. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ποιος θα τραγουδήσει για εμάς σήμερα. Και μεγαλώνει αυτή η γαμημένη ερημιά, χωρίς εχθρούς, και χωρίς φίλους. Εκτός από τραγούδια, τίποτα και κανέναν άλλο δε γνώρισα.