Οι γλάροι πέταξαν σήμερα, κύριε Νίκο

Κάποιοι αφαιρούν ζωές σαν σιγανοψιχάλισμα,κύριε Νίκο...Η Οντεόν και η Κολούμπια, η απουσία ενός πολιτικού προφίλ συγκεκριμένου ή στο φινάλε ο εναλλακτικός της δημοσιογραφίας που μένει άφωνος μπροστά στο σόλο ρωτώντας εντυπωσιασμένος "ποιος είναι αυτός που παίζει; " και μόλις παίρνει την απάντηση αλλάζει θέμα αδιάφορος, για να σε βάλει στο κάτω κάτω μέρος στο εξώφυλλο. Κάποιοι αφαιρούν ζωές, σαν σιγανοψιχάλισμα. Μαζί τη δυνατότητα να είσαι πρώτο μπουζούκι στο τραγούδι σου, μα ευτυχώς η μόνη ζωντανή από εκείνη την ορχήστρα, η Βούλα Γκίκα, το πιστοποίησε. Κάποιοι προσθέσαν το τραγούδι σου στις μέρες μου, φινάλε για μια εκδρομή πενθήμερη μισή εδώ και τριάντα χρόνια, που κλείνει σήμερα, μ' αυτόν τον τρόπο, μια βόλτα απ' το σκοπευτήριο Καισαριανής, να εξηγώ περήφανος στο γιο μου το ποιος είσαι, μπαλέτα, σοκολάτες, δέκα ευρώ για το παιδί, ο Γαβαλάς και το παράπονο, τετράδια γεμάτα μελωδίες, γράφω γιατί μ' ανοίγεις στη μυθολογία μου, Αμερική θάνατος παρ' ολίγον, α, στην Αμερική μόλις βρεθείς χωρίς λεφτά έχεις τελειώσει, δεν είναι μαύρα πλέον τα μαλλιά, ένα κεντράκι να βρούμε για να παίξω, φύγαν οι γλάροι σήμερα, κύριε Νίκο, και κάποιοι αφαιρούν από τις μέρες μας, σαν τον καργιόλη που δε θα γράψει ούτε γραμμή, για να μην είναι πουθενά το όνομά μου. Σαν σιγανοψιχάλισμα, αυτός ο κόσμος, κύριε Νίκο, κι εσύ κοιμήθηκες από το μεσημέρι ανάμεσα σε δυο παιδιά, δυο παιδικές φτερούγες- να οι γλάροι σου- για πάντα αθωώνοντας τις νύχτες μας.