Statcounter

να μας φυλάει ο Θεός από τον λαϊκό που ξέπεσε στη δημοσιογραφία

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

ο σαλταδόρος


Όσο ζούσε ακόμη κι έβγαινε πηγαίναμε και πίναμε κανα καφέ πικρό Αγιά Σοφιά στον Πειραιά, Καλλέργη και κάτι ήταν ο δρόμος, εκεί που μου φαγε το χέρι ένα σκουριασμένο βαρέλι και κατέβηκε ο χριστιανός απ' την ταράτσα να ρίξει πάνω χύμα καπνό να σταματήσει το αίμα, άλλη ιστορία αυτή στους ίδιους δρόμους πάντως... Πίναμε καφέ λοιπόν, και τον ρωτούσα. Κυρ Μιχάλη πού πρωτόπαιξες τον Σαλταδόρο; Κι ήτανε λέει κέντρο υπόγειο στη Βαρβάκειο. Και από πάνω φούρνος. Τα χώριζε μια σχάρα για εξαερισμό. Παίζαμε, λέει, εκεί απ' το πρωί. Κι όπως ερχότανε ο κόσμος να πάρει κανα ψίχουλο να φάει, μας άκουγε, κι αντί για ν' αγοράσουνε ψωμί έριχναν τα πληθωριστικά από τη σχάρα φωνάζοντας: "Το σαλταδόρο! Πες μας το σαλταδόρο!". Ελάτε τώρα εσείς στη θέση μου και πείτε μου, αυτή την εικόνα που μου άφησε κληρονομιά ο Γενίτσαρης, ένα υπόγειο μαγαζί στην κατοχή και στον αέρα καπνός- χαρτονομίσματα πώς να ξεφύγω...Όλες οι ταινίες που δεν έκανα είναι αυτή η εικόνα.