Statcounter

να μας φυλάει ο Θεός από τον λαϊκό που ξέπεσε στη δημοσιογραφία

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

το πεζοδρόμιο, ένα σκληρό ταγκό


Η Κίτσα Κορίνα έμεινε για χρόνια άγνωστη ή λησμονημένη. Ωστόσο ευτύχησε να γραμμοφωνήσει ένα (ή μήπως περισσότερα) ταγκό που παραπέμπει στην καταγωγή του είδους. Λες και είναι βγαλμένο κατευθείαν από τους οίκους ανοχής της Ελλάδας του 1935 στην επαρχία - δεν μπορούσε να υπάρξει "τίμια" εκδήλωση στην οποία θα ακούγονταν τόσο σκληρά λόγια, ούτε "τίμια" γυναίκα που θα χόρευε ανενδοίαστα με κάποιον άντρα απέναντί της αυτούς τους στίχους. Αυτό το τραγούδι καταργεί τα σύνορα ανάμεσα στον κόσμο του ελαφρού τραγουδιού και του ρεμπέτικου. Πρόκειται για το πιο συναρπαστικό  ταγκό που έχω ακούσει."Δε σε θέλω πια,  δε μου γουστάρεις.Κοίταξε άλλη να βρεις να πάρεις.Απορώ με σένα εγώ πώς μπλέχτηκα και φαντάστηκες πως σ' ερωτεύτηκα". Το φαντάζομαι συχνά με μπουζούκι και τη φωνή του Μάρκου Βαμβακάρη. Ωστόσο με συγκινεί ιδιαίτερα κι αυτή η πρώτη εκτέλεση, όπως διασώζει κάτι απ' την ανωνυμία και το εφήμερο του πεζοδρομίου.