Ποιοί είμαστε, τι θέλουμε:
Είμαστε μιά παρέα από καλούς φίλους, από παλιούς Ζωγραφιώτες.
Ξεκινήσαμε να ξαναβρισκόμαστε και να κουβεντιάζουμε με αφορμή την κρίση και την αυξανόμενη φτωχοποίηση της κοινωνίας, όπως και πολλοί άλλοι δίπλα μας. Στο τραπέζι των συζητήσεων μας τέθηκαν και πάλι ζητήματα όπως αυτά της αντίστασης, της στοιχειώδους αλληλεγγύης, της ανάκτησης της αξιοπρέπειας.
Στο επίκεντρο τους: σκέψεις και προβληματισμοί για την γειτονιά, την πόλη, τα κοινά, την συλλογική μνήμη.
Αποφασίσαμε σήμερα μιά πρώτη εκδήλωση στην περιοχή, επιθυμώντας να αποτελέσει την αρχή μία σειράς δημόσιων πολιτιστικών και πολιτικών παρεμβάσεων μας (και όχι μόνο δικών μας) στην γειτονιά.
Επιδίωξη μας: να συμμετέχουμε/συνεισφέρουμε σε ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάλογο για αυτά τα θέματα.
Ο χρόνος δεν είναι τυχαίος: οι υποσχέσεις εκείνων που μας έλεγαν στο παρελθόν πως θα πλουτίσουμε μέσω του χρηματιστηρίου, οι υποσχέσεις εκείνων που μας διαβεβαίωναν πως «λεφτά υπάρχουν» και τέλος οι υποσχέσεις εκείνων που δεσμεύονταν πως «θα σκίσουν τα μνημόνια μόλις εκλεγούν» αρχίζουν να κάνουν ξανά την εμφάνισή τους και μάλιστα κατά ριπάς. Πάλι μας υπόσχονται: θέσεις εργασίας, επιδόματα, εγγυημένα εισοδήματα, ανάπτυξη, την ελληνική Ριβιέρα σε συσκευασία τσέπης, Άραβες επενδυτές να ξεχρεώνουν το Μέγαρο Μουσικής χορεύοντας τσιφτετέλι, και κυρίως εκατοντάδες τάφους για να προσελκύσουμε Γερμανούς τουρίστες (σ'αυτό μπορεί και να έχουν δίκιο, εάν μιλάνε για τους τάφους μας).
Έτσι σοφοί (και φτωχοί) που γίναμε, με τόση φύρα, ήδη το καταλάβαμε αυτές οι υποσχέσεις τι σημαίνουν.
Δυό λόγια για την σημερινή μας απόπειρα - Μουσική στον δρόμο:
Θεωρούμε πως η περίοδος που διανύουμε και οι όποιες κρίσεις του "χρηματοπιστωτικού συστήματος" κατέδειξαν με τον πλέον τραγικό τρόπο, εκτός όλων των άλλων, και μιά άλλη προϋπάρχουσα κρίση που μέχρι τα τώρα ίσως να κρυβόταν περίτεχνα πίσω από την καταναλωτική ευμάρεια των προηγούμενων χρόνων. Αυτή της σταδιακής αποδυνάμωσης, ή και απαξίωσης, όλων εκείνων των κοινών πηγών νοήματος και δεσμών που συγκροτούν μιά ανθρώπινη κοινωνία.
Όπως τουλάχιστον την ξέραμε, ή την οραματιζόμασταν.
Αν λοιπόν για κάποιο λόγο προκρίνουμε τον πολιτισμό - ως μία από τις αιχμές του δόρατος μιάς αλληλέγγυας πολιτικής δράσης - είναι γιατί πιστεύουμε πως αυτό το νήμα νοήματος μπορεί με κάποιο τρόπο να αναθερμανθεί, ή και να ξαναϋφανθεί, ανακαλύπτοντας κάθε φορά εκ νέου τον πλούτο των "πολιτιστικών αποθεμάτων" μας. Πλούτο για τον οποίο δεν επιδιώκουμε την αξιοποίηση του για αλλότριους σκοπούς (εμπορικούς ή χειραγώγησης) αλλά το ελεύθερο "μοίρασμα" του, σαν μια διαδικασία δημιουργίας και αναπτύξης εκείνων των κοινωνικών δεσμών που εν δυνάμει αποφτωχοποιούν συνολικά.
Έτσι, αρκεί και μόνο να περνάτε δίπλα από τα παιδιά που παίζουν μουσική στους δρόμους και τις πλατείες, και να συνεχίζετε το δικό σας δρόμο, έχοντας θυμηθεί αυτό που προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε.
Είμαστε εδώ για να θυμηθούμε. Για να μη μας τσακίσουν τελείως κάθε ίχνος πνευματικής αντίστασης.
Χωρίς συντάξεις μπορούμε να ζήσουμε ίσως, να πεθάνουμε σίγουρα. Χωρίς πνευματική αντίσταση όμως;
Ομάδα "Δρόμος" (προς το παρόν)
Οι μουσικοί που θα είναι μαζί μας αύριο στην πλατεία Γαρδένιας είναι οι : Κωνσταντίνος Μιχαλάκης (ακορντεόν), Ιουλία Καραπατάκη (κιθάρα-φωνή), Άγης Παπαναγιώτου - μπουζούκι
