σου το 'χα πει

Αυτή η εποχή ανθίζει πόνο. Να δεις ακόμη κι η αχτίνα απ' τον ήλιο, όταν φωτίζει το κορμί. Φυσάει τι...Φυσάει ακτίνες και τράπεζες κλειστές. Κόσμο στην ουρά του αντικαρκινικού και του ΑΤΜ. Δεν ξέρεις ποιοι είναι πιο ετοιμοθάνατοι. Φυσάει ακτίνες, τράπεζες κλειστές και διαδρομές με το ασθενοφόρο. Το μόνο όριο στον άνθρωπο δεν είναι ο θάνατος, είναι ο πόνος. Κάτι ήθελα να πω. Δε θυμάμαι. Έπειτα καις τόσο πολύ τα σωθικά,  που σταματάς να νιώθεις κάποια μέρα. Τόσο απλά. Φυσάει κάτι γύρω μου, ναι, δε θυμάμαι ούτε το όνομά του. Έπαψα να ξεχωρίζω με ονόματα. Όλα χωρίζονται σε όσα μας πονάνε  και σε ό,τι δεν. Θέλω να κοιμηθώ και να με νανουρίζει το τραγούδι του Μητροπάνου, για όλες τις αγάπες που προειδοποίησα: δεν είμαι εγώ για προκοπή. Δεν άλλαξα πατρίδα. Γύρισα ανάσκελα τον κόσμο. Γι' αυτό φυσάει μέσα μου, αλλιώς. Σου 'το χα πει.