η ημερήσια

Επιστρέφαμε απόγευμα με το πούλμαν από τη Χαλκίδα. Ημερήσια εκδρομή σχολείου θηλέων, κι εγώ 7 χρονών ήμουν ο γιος της συνοδού καθηγήτριας, δηλαδή η μασκότ. Μπορεί να ήταν και η πρώτη φορά που έφευγα τόσο μακριά απ' το σπίτι, ίσως και όχι, όλα όμως ήταν εντυπωσιακά, η γέφυρα του Ευρίπου, η καφετέρια, τα κορίτσια που έκαναν σε μια αλάνα κούνια φορώντας τις μπλε ποδιές τους, θυμάμαι όμως όπως το πούλμαν πήρε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα μια από τις μαθήτριες ζήτησε το μικρόφωνο κι άρχισε να τραγουδάει τον Διαβολάκο κι οι άλλες τραγούδαγαν μαζί της, και μερικές δοκίμασαν και να χορέψουν, άλλες φώναζαν και ήταν τόσο ερωτικά όλα που νομίζω σταμάτησα να τις κοιτάζω από ντροπή που ήμουν ακόμη παιδί βλέποντας μονάχα μπροστά το δρόμο που έφευγε, ενώ μια γυναικεία φωνή συνέχιζε τον Διαβολάκο.Νομίζω πως ακόμη συνεχίζει.