Statcounter

να μας φυλάει ο Θεός από τον λαϊκό που ξέπεσε στη δημοσιογραφία

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020

η αρχιτεκτονική ενός λαϊκού τραγουδιού



Θυμάμαι αυτό που έλεγε ο Ελύτης σε μια συνέντευξη, πως "ελληνικότητα είναι ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα, είτε στην υψηλή κλίμακα είτε στην ταπεινή. Είτε σε έναν Παρθενώνα είτε σε ένα λυχνάρι". Αν είναι έτσι τα πράγματα, που είναι, ίσως ο Απόστολος Χατζηχρήστος έδειξε έναν Παρθενώνα με τις νότες και τις λέξεις αυτού του τραγουδιού: "Μαράθηκε η καρδούλα μου" πρώτη κολώνα. "Πάψε καρδιά μου να πονάς" η δεύτερη. "Αγάπησα και πόνεσα"- μία ακόμη. Εκφέρονται τόσο απόλυτα οι φράσεις, που δεν μπορεί παρά να στηρίζουν κάτι: ένα συναίσθημα, μια άποψη ή έναν ναό. ας πούμε το ναό του ψεύτη κόσμου. Πρέπει να είναι σκαμμένος από λύπη ο τραγουδιστής, για να αναδεικνύεται από απόσταση ευθυτενής και ίσιος. Το ακούς και δεν αποφασίζεις αν εξομολογείται απλώς τα βάσανά του ή δείχνει σ' αυτόν τον ψεύτη ντουνιά πως δεν τον φοβάται πια, σε σημείο να μπορεί και να τον τραγουδήσει.Σε ένα σύμπαν χωρίς θεό η μόνη θεότητα είναι η απουσία φόβου. Σε ένα σύμπαν γεμάτο λύπη το μόνο "πιστεύω" είναι τα λόγια της λύπης μας. Κάποτε ένας φίλος χορεύοντας αυτό ακριβώς το τραγούδι μού αφηγήθηκε πώς σκότωσαν τον θείο του στη χούντα