'Ενα ζεϊμπέκικο για τον "Άθα"

Απ΄τη δική σου απουσία το διαβατήριο ενός παιδιού στο ποίημα, Άθα απ'το Λιτόχωρο, απόκριες του '73 να που γυρίζεις επιτέλους πίσω, για χρόνια μετανάστης στην Αστράλια, συν γυναιξί και τέκνοις, Άθα απ' το Λιτόχωρο, μεγάλωσες ένα παιδί δαγκώνοντας μια φράση αποτσίγαρο:"αν ήμουνα εκεί...". Κι είν' η παρέα σου κυνηγημένοι, αγρίμια επικίνδυνα για την πατρίδα, σε περιμένουν να γλεντήσετε κι εσύ τους σκέφτεσαι  "Σάββατο βράδυ και θ' αργήσω", "το γαμημένο αεροπλάνο, δεν προφταίνω", έχουνε κλείσει οι φίλοι μαγαζί, Άθα απ΄το Λιτόχωρο, τι θες και τα θυμάσαι θα μου πεις, μα έτσι παίρνουν κουράγιο αυτά τα χαιρετίσματα, και κάποιος, λες, δε γίνεται, θα κάνει κέφι να χορέψει τις Βεργούλες, "μ΄αυτά τα χέρια σου τα δυο", παραγγελιά, ενώ το πήρες πια απόφαση, δεν προλαβαίνεις, για πάντα απών απ' το ζεϊμπέκικο, για πάντα από τότε μετανάστης διαρκώς στην ίδια φράση επιστρέφοντας, ότι αν ήσουνα εκεί, δε θα 'χε γίνει...

χαιρετίσματα από τον Άθα, του Γ. Μίχου

για το παιδί που μπήκε στο ποίημα από τη φράση "αν ήμουνα εκεί...". "Ο πατέρας μου μού ζήτησε μόνο να μην πάω να δω την ταινία που γυρίστηκε μετά", εκμυστηρεύθηκε...Ένα άλλο Σάββατο βράδυ, στην Καλλιθέα.