Έπαιξε μια ζεϊμπεκιά. Ζεϊμπέκικο, βαρύ. Και σηκώνεται ένας απάνου, αλλά ήταν ανάπηρος του αλβανικού. Και ήταν με το δεκανίκι.Και ποιος ξέρει, ο άνθρωπος απάνω στο χορό ξέχασε ότι δεν έχει άλλο πόδι και στη βόλτα που πήρε απάνω φεύγει και πέφτει στα τραπέζια, στις καρέκλες απάνω, έγινε θρήνος. Σταμάτησε ο Βαγγέλης και λέει στου Στελλάκη: «βλέπεις,του λέει, γιατί εγώ στον πόλεμο δεν θέλω να παίζω; Γιατί γι’αυτούς που θέλω εγώ να παίζω, να χορεύουνε, τους έχουνε κόψει τα πόδια». Από τότε δεν ξανάπαιξε κιόλας.
Μαρτυρία του Γιώργου Παπάζογλου για τον πατέρα του, Βαγγέλη Παπάζογλου.Από το ντοκιμαντέρ "Μου λένε να μη σ'αγαπώ" του Γ.Ζέρβα.