Η Λάρα, από το κωλάρα, η Βουλγάρα,η επονομαζόμενη και "Αμαρτώλα", γιατί γουστάριζε να τραγουδάει στα σκυλάδικα ένα παλιό σουξέ, πήρε το διασυνοριακό από το Σταθμό Πελοποννήσου. Συστήθηκε στον διπλανό της, είπε πως είναι παντρεμένη και επιστρέφει στους δικούς της να τους δει. Στη Λάρισα της έβαλε χέρι ένας αγρότης. Έξω από την Κατερίνη ήρθε και κόλλησε σε έναν φοιτητή. Τέλος της διαδρομής, για ένα πενηντάρικο την πήρανε παρτούζα οι οδηγοί των ΚΤΕΛ στη Σαλονίκη. Κι αυτά που σας διηγούμαι, μου τα διηγήθηκε ένας από τους οδηγούς, χαράματα, έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Ναι, αγάπη μου, αυτόν με την παλιά ατμομηχανή στην είσοδο, και τον τρελό, ίδιο κι απαράλλαχτο να σέρνεται στο πεζοδρόμιο μ'ένα μπουκάλι ούζο, μονολογεί ακόμη αποχαιρετισμούς σε μια αόρατη γυναίκα, εκεί, αγάπη μου, που έκλαιγες όπως σ’ ανέβαζα στο λεωφορείο.
