Αριστοκράτες της φτώχειας γέμισαν δυο τσάντες πράματα, μέχρι καφέ ελληνικό βάλανε μέσα. Το δώρο που περίμενε, έτσι είπαν, ένα βιβλίο, να 'ρθεις και να το πάρεις. Η αφιέρωση σε φράσεις του Μιχάλκοφ: "νοσταλγούμε το παρελθόν, ζούμε το παρόν, φοβόμαστε το μέλλον, το οποίο εν τούτοις θα ζήσουμε σαν παρόν και θα νοσταλγήσουμε σαν παρελθόν". Απευθείας η μετάδοση απ' το επέκεινα και για την υπογραφή: Γιώργος Α. - επαναπατρισθείς στον ουρανό μετά το δεύτερο μισό του χρόνου. Ομολογώ ότι ακόμη μου χαρίζουνε οι πεθαμένοι, κι ότι κάποιοι πρόσφυγες απ' την Τασκένδη, η πολιτεία Γκύζη "γκαραντόκ", παντού η μία οδός Τσαγκίσχανγια, αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού με τάιζαν ψωμί και ρίγανη τις μέρες της ανεργίας μου, έτσι που μ' έπεισαν τελικά πως αγαπήθηκα κυρίως απ' τις γυναίκες που με πρόδωσαν. Όποιο μεγάλο κακό και να γίνεται στους Γκρέκοι, εγώ αδέσποτος, μπορώ να είμαι ένα ρεμπέτικο τραγούδι σήμερα.
