Έφαγε τα χρόνια του στα πεζοδρόμια με την αριστερά, και τώρα, στα πενήντα πέντε, έξι μήνες ήδη άνεργος, βαρέθηκε να περιμένει...Έγραψε σε δυο χαρτόνια "Νο πασαράν", τα έβαλε από τη μιά κι από την άλλη πλευρά του δρόμου. Κατέβασε με μπαλαντέζα στο πεζοδρόμιο το στερεοφωνικό κι έβαλε φουλ τη μουσική, φεϊγβολάν τραγούδια του Στελάρα. Πέταξε μέσα στη μέση στην άσφαλτο την ψησταριά, και πρόσφερε σ' όποιον πέρναγε μεζέ απ΄τα ελάχιστα και κόκκινο κρασάκι. Κι αν τύχαινε κανείς να του κορνάρει και δε δεχόταν κέρασμα γιατί ήταν βιαστικός, και "τράβα πιο κει ρε φίλε, να περάσουμε" απαντούσε "νο πασαράν, ρε μαλάκα. Δε βλέπεις τι γράφει; Απο εδώ νο πασαράν"...
