και στο βάθος λαϊκά

Σας το 'χα πει
(είπε ο άλλος)
πως όταν δεν αγαπώ

είμαι καλύτερα. 

Και δε με νοιάζουν

οι επωνυμίες των ξενοδοχείων
αν έχουν ονόματα μηνών, 

ημερών, εορτών, αργιών

εβδομάδων, πόλεων,

γυναικών, ακόμη και αγίων,
όπως οι βάρκες τα καλοκαίρια

στις Κυκλάδες.
Ούτε με νοιάζουνε οι συναντήσεις
κατά βάθος.
Μόνο να πετυχαίνεις
καμιά ενδιαφέρουσα βιογραφία
μήπως και κάτσει έπειτα
πιο εύκολα το ποίημα.
Ώσπου στο τέλος
 χάνονται τα πρόσωπα
και μένει μόνο
η γενέθλια πόλις:
μία τουρκάλα, μία βολιώτισσα,
μια αθηναία .Ψέμματα, δύο.
Κουβάλαγα μαζί μου
για καιρό,
σ' εκείνα τα δωμάτια
 ένα τρανζιστοράκι,
επέλεγα πειρατικούς σταθμούς
με λαϊκά
 αντί για  συζητήσεις.
Έχουν μια τάση οι εφήμερες
να ακουμπήσουν όλη τους
τη ζωή σ' ένα κρεβάτι.
Πάντοτε προκαλούν μια λύπη
οι άνθρωποι που
παριστάνουν τις πρωτεύουσες.
Και η  πιο όμορφη κουβέντα
που θυμάμαι 
ήταν το
"τσάο, αγάπη μου. Τσάο"

για τον Κώστα Ριτσώνη,
αν ήταν στη ζωή.