Στις ορχήστρες με λαϊκό ήθος, το έχω δει και σε δημοτικά συγκροτήματα,
όταν ο τραγουδιστής έλεγε κανένα ζόρικο τραγούδι για το θάνατο, πήγαινε
κάποιος και στεκόταν δίπλα του ή τον αγκάλιαζε, για να μη νιώθει έρημος εκείνη τη στιγμή. Γιατί ήταν τόσο συγκλονιστικά τα λόγια και η ερμηνεία που μπορούσε πια το τραγούδι από μόνο του να οδηγήσει
στο θάνατο κι άλλοι στέκονταν εμπόδιο στο δρόμο. Ο τραγουδιστής δεν έπρεπε να είναι
μόνος του, όταν τραγουδούσε για το θάνατό του. Συγκλονιστικός Κώστας
Ρούκουνας, άρχοντας Κούλης Σκαρπέλης.